این منطقه باستانی بین کنگاور و دره اسد آباد در 10 كیلومتری غرب گودین تپه قرار دارد. چند اثر معماری به صورت خانه های مستقل در این محل از زیر خاك بیرون آمده است. در برخی از آنها اجاقهای صلیبی شكل دیده می شد كه كنار آنها سنگ ساب هایی در كف اتاق جاسازی شده بود. انواع مختلفی سفال نیز در این تپه مشاهده شده است. درمورد نحوه تدفین در این محل هنوز اطلاع مشخصی نداریم.
انواع اشیای سنگی، استخوانی، گلی، پیكركها و مهرهای مسطح در این محل كشف شده است. روی یكی از مهرها تصویر انسانی عریان دیده می شود و بقیه آنها نقوش هندسی دارند. ساكنان این منطقه در دوره نوسنگی كشاورز و دامدار بوده اند. گاهنگاری این تپه زندگی از 6000 سال پیش از میلاد تا حدود سالهای 3850 پیش از میلاد را نشان می دهد. در چند نوبت در چرخه زندگی در این تپه وقفه های چند صد ساله وجود دارد. رندگی در این تپه در دوره اشکانی نیز فعال بوده است.